De NK heb ik achter de rug, dat betekent dat de volgende wedstrijd voor mij De WK zijn! Tijd om even terug te blikken op de afgelopen weken en vooruit te kijken naar de rest van de maand augustus!
Herstel
Na mijn valpartij in Götzis over een horde van mijn buurman, bleef ik lang last houden van mijn pols. De tienkamp die ik gepland had eind juni in het Duitse Ratingen heb ik aan mij voorbij moeten laten gaan vanwege die pols. Begin juli één wedstrijd gedaan in Hilversum, daar liep ik een goede 100m (10,75s) en sprong ik 7.27m ver. Voor toen waren dat prima resultaten!
Injectie
Mijn pols genas niet snel genoeg voor mijn gevoel, ondertussen was ik al ruim 6 weken verder. In overleg met de sportarts hebben wij besloten om onder geleide van een echo een Cortisone injectie in mijn pols te zetten. De klap van de val had voor een flinke kneuzing gezorgd en daardoor zat er nog wat vocht in mijn pols. De injectie zou de genezing kunnen versnellen, dus voor mij was hierover geen twijfel (zo’n injectie is gewoon toegestaan).
Na de injectie moest ik een ruime week mijn pols zo min mogelijk gebruiken en ik voelde nog weinig verschil. Pas na een dag of 10 en na het starten van mobiliserende oefeningen van mijn pols merkte ik dat die echt op begon te knappen! Ik kon voorzichtig gaan beginnen met de werponderdelen. Wat een opluchting!
Helsinki
De laatste anderhalve week was behoorlijk druk, eerst 3 dagen naar Helsinki voor de bruiloft van mijn oude trainingsmaatje, Sami. Daarna 3 dagen naar adidas in Herzogenaurach, waar zij mijn hoogspring spikes zouden gaan aanpassen om enkelproblemen in de toekomst hopelijk te minimaliseren. Daarna de week afgesloten met 3 dagen op en neer rijden naar Amsterdam voor de NK atletiek.
#NKAtletiek
Op vrijdag liep ik de series 200m, dit als extra snelheids- en verzuringstraining op weg naar Beijing. 21.94s met een tegenwindje was op zich prima, maar ik wilde sneller. Zaterdag liep ik de halve finale 200m. Voluit gestart, maar toen bleek 200m toch wel erg ver. Qua trainingsprikkel exact bereikt wat wij wilden en met 21.65s was het aanzienlijk sneller dan de dag ervoor.
Zondag wederom naar het Olympisch Stadion, dit keer om polsstok te gaan springen. Het waren mijn eerste sprongen vanuit een serieuze aanloop (twee weken eerder voorzichtig een keer wat gesprongen uit korte aanloop).
De eerste afzet in de warming up was even spannend, na twee maanden moet je toch even opzoek naar de juiste afstand voor je aanloop. Mijn pols voelde ik helemaal niet, dat stelde mij gerust! Na het inspringen besloot ik om op 5.00m met de wedstrijd te beginnen.
Mijn eerste poging maakte ik niet af, ik had het idee dat ik te ver weg zat met mijn aanloop en mijn benen voelden stijf aan. In de tweede poging voelden mijn benen beter maar sprong ik tegen de lat aan. Op dat moment zou ik moeten kiezen, pak ik een stuggere polsstok (waarmee je dus ook minder diep op de mat springt), of kan ik dit technisch oplossen. Ik besloot om dezelfde stok te gebruiken als met mijn eerste 2 sprongen. Dit is de stok waarmee ik afgelopen jaar altijd begon. Helaas op de derde poging gebeurde hetzelfde als in de tweede. Het hoogtepunt was hoog zat, maar te diep. Tijdens het stijgen kwam ik dus al tegen de lat aan. Einde wedstrijd, geen aanvangshoogte.
Uiteraard wil je op de NK meespringen voor een medaille, maar belangrijker voor mij was dat ik wat ritme wilde opdoen wat ik met mijn pols gemist had. Achteraf weet ik dat ik de andere polsstok had moeten pakken. Ik ben sneller dan afgelopen jaar dat is voor mij nu heel duidelijk. Hier moet ik nog wat aan wennen en daarom zal ik in training nog een paar keer polsstokspringen voor de WK.
Beijing!
Voor de WK is er dus nog een periode van training. Een anderhalve week in Nederland en daarna gaan wij naar Japan om te wennen aan het tijdsverschil. Daar doen wij onze laatste voorbereiding voordat wij naar Beijing vliegen. 28/29 Augustus moet het uiteindelijk gaan gebeuren!!